Kliniczne Centrum Ginekologii, Położnictwa i Neonatologii w Opolu rozszerzyło pakiet bezpłatnych badań diagnostycznych rozwoju dziecka o badanie dzieci z użyciem Skali Bayley IV, adresowanego do dzieci w wieku od 10 do 24 miesięcy. Badania są wykonywane w ramach projektu „Koordynowanie i kompleksowe wsparcie rodziny w zakresie poradnictwa specjalistycznego, profilaktyki, diagnostyki i niwelowania nieprawidłowości w rozwoju dzieci do lat 2 – edycja 2” realizowanego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Opolskiego na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Beneficjentami projektu są mieszkańcy województwa opolskiego.
„Bardzo się cieszymy, że dzięki funduszom unijnym nasi pacjenci mogą korzystać ze standardów i metod diagnostycznych stosowanych na całym świecie. Włączenie Skali Bayley-IV w praktykę kliniczną dla pacjentów korzystających z oferty Klinicznego Centrum jest niezwykle cenne, tym bardziej, że obecnie jesteśmy pierwszą placówką w Polsce, która korzysta z najnowszej, IV wersji skali, oraz jedyną placówką w województwie opolskim, gdzie standard ten zostaje wprowadzony. W Klinicznym Centrum badanie przeprowadzają nasi psychologowie, którzy odbyli szkolenie w Addenbrooke’s Hospital w Cambridge organizowane przez Cambridge Perinatal Group (Wielka Brytania).” – powiedziała Małgorzata Sobel Dyrektor Klinicznego Centrum Ginekologii, Położnictwa i Neonatologii w Opolu.
Jak informują psychologowie Joanna Wawrzyniak oraz Wiktoria Kubiec: „Skala Bayley jest narzędziem stosowanym w diagnozie rozwoju psychoruchowego dzieci, jako tzw. „złoty standard”. Oznacza to, że skala wskazywana jest jako narzędzie, po które warto sięgnąć w pierwszej kolejności, szczególnie badając poziom rozwoju dzieci obciążonych wcześniactwem, deficytami rozwojowymi lub innymi trudnościami, jak np. zaburzenia przywiązania, zaburzenia integracji sensorycznej czy trudności w karmieniu. Wysoka wartość diagnostyczna skali związana jest ze specyfiką jej konstrukcji, warunkami badania oraz jakością informacji zwrotnej o rozwoju dziecka udzielanej rodzicowi, a co za tym idzie, jest przydatna w procesie planowania oddziaływań terapeutycznych i, jak pokazują badania, stanowi wartość prognostyczną dla przyszłego rozwoju dziecka. Jest obecnie jednym z najczęściej stosowanych narzędzi diagnostycznych do oceny wczesnego rozwoju zarówno w praktyce klinicznej, jak i w badaniach naukowych na świecie.
Pełna skala składa się z pięciu części, które badają rozwój dziecka w obszarze zdolności poznawczych, językowych, ruchowych, społeczno-emocjonalnych oraz zachowań adaptacyjnych dziecka.
1. Rozwój dziecka w sferze poznawczej- gdzie ocenia się umiejętność zabawy, reakcję na nowość, zdolność do habituacji czyli wygaszania reakcji na obiekty sobie znane, pamięć, umiejętność rozwiązywania problemów oraz szybkość wykonywania zadań.
2. Rozwój dziecka w sferze językowej sprawdzany jest w dwóch obszarach. Pierwszy z nich to tzw. komunikacja receptywna, czyli umiejętność rozumienia mowy i właściwe reagowanie na polecenia werbalne podawane przez dorosłych. Drugi obszar to tzw. komunikacja ekspresywna, która mierzy kompetencje językowe dziecka w postaci aktywnego posługiwania się mową.
3. Rozwój dziecka w obszarze motorycznym dotyczy rozwoju fizycznego i umiejętności związanych z ruchem. W skład tej części badania zalicza się badanie funkcji tzw. motoryki małej, kiedy to oceniamy poziom koordynacji wzrokowo-ruchowej, manipulacji zabawkami i jakość chwytu precyzyjnego, oraz tzw. motoryki dużej, rozumianej jako jakość ruchów ciała, kontrola postawy i lokomocja.
4. Rozwój dziecka w obszarze społeczno-emocjonalnym dotyczy takich umiejętności, jak samoregulacja, zainteresowanie światem, potrzeba nawiązania kontaktu z drugim człowiekiem, zaangażowanie w relację, czy używanie emocji jako środka komunikacji z innymi i sygnalizowania potrzeb.
5. Obserwacja i rejestrowanie zachowań adaptacyjnych. W tym obszarze, wspólnie z rodzicem lub opiekunem dziecka, poddaje się ocenie zachowania dotyczące komunikacji, współżycia w rodzinie i środowisku zewnętrznym, zachowań dotyczących zdrowia, życia domowego, samoobsługi i zabawy.
W czasie badania dziecku towarzyszy rodzic, dzięki czemu może ono poczuć się bezpiecznie, a ścisła współpraca rodzica z osobą przeprowadzającą badanie zapewnia zachowanie najwyższych standardów. Większość zadań w trakcie badania przyjmuje formę zabawy, która toczy się według specjalnie stworzonego scenariusza. Integralną częścią badania jest pogłębiony wywiad psychologiczny z rodzicem oraz analiza dokumentacji medycznej. Interpretacja wyników badania i opracowywany raport ujmują rozwój dziecka globalnie i indywidualnie, porównując go jednocześnie z tzw. normami czyli oczekiwaniami stawianymi przed dziećmi w zależności od ich wieku.
Przygotowując się do badania warto, by rodzic zwrócił uwagę na takie kwestie jak zmęczenie dziecka, jego nastrój i ogólne samopoczucie oraz kondycja zdrowotna. Dziecko w dniu badania powinno być zdrowe, nie bezpośrednio po rekonwalescencji po chorobie infekcyjnej i wypoczęte.” – podsumowują psychologowie z Klinicznego Centrum.